Choroba wieńcowa

Powstawanie miażdżycy naczyń wiąże się z produkcją, stabilizacją i oderwaniem się blaszki miażdżycowej. Ta ostatnia składa się z lipidowego rdzenia, włóknistej otoczki i wielu komórek zapalnych (m.in. makrofagów). Otoczka włóknista natomiast zbudowana jest z dwóch białek – kolagenu, elastyny oraz dużej grupy enzymów proteolitycznych (tj. degradujących białka) - metaloproteinaz.

Podwyższone wartości metaloproteinaz stwierdza się poprzez badanie surowicy krwi. Najnowszą „zdobyczą” farmakologii klinicznej w terapii miażdżycy są substancje lecznicze zwane inhibitorami metaloproteinaz.

Choroba wieńcowa, zwana również chorobą niedokrwienną serca jest schorzeniem spowodowanym niedostatecznym ukrwieniem oraz dotlenieniem serca.

Choroby układu krążenia stanowią jedno z największych wyzwań medycyny XXI wieku. Wzrost zapadalności i umieralności na choroby jest szczególnie zauważalny w krajach wysokorozwiniętych. Na chorobę wieńcową ma wpływ wiele czynników, z których część jest modyfikowalna.

Występowanie zawałów serca u dzieci, nastolatków i młodych dorosłych w Stanach Zjednoczonych rośnie w alarmującym tempie, podczas gdy liczba wystąpień zawału u osób starszych obniża się. 

Wstrząs kardiogenny (WK) to jedna z najgorzej rokujących patologia układu krążenia spowodowana niedostatecznym przepływem (hipoperfuzją) krwi przez tkanki. Najczęściej występuje jako powikłanie świeżego zawału serca, stanowiąc jedną z głównych, pozawałowych przyczyn zgonów. W przeciągu miesiąca w wyniku WK umiera ok. 40 – 60 % chorych (nawet tych poddanych terapii).

Choroba wieńcowa może zostać rozpoznana przez kardiologa podczas dokładnego osłuchiwania pacjenta- choć jest to bardzo rzadko.

Przyczyny niemego niedokrwienia są złożone i nie do końca poznane. Prawdopodobnym powodem są zaburzenia mechanizmów ostrzegania oraz zróżnicowanie wrażliwości na ból. Występuje silny związek między niemymi niedokrwieniami a cukrzycą. Pacjenci z cukrzycą mają uszkodzone obwodowe włókna nerwowe oraz cierpią na mikroangiopatię.

Mianem chorób niedokrwiennych serca określa się wszystkie stany niedokrwienia mięśnia sercowego spowodowane niedostatecznym zaopatrzeniem w tlen.

Każdy z nas zna lub kiedyś znał osobę, która przebyła zawał serca. Nic dziwnego, ponieważ 40% społeczeństwa umiera w naszym kraju z tego powodu.

Choroby układu sercowo-naczyniowego należą do najczęstszych schorzeń w naszej populacji, zostawiając w tyle nawet nowotwory.  Jedną  z ich najpoważniejszych konsekwencji jest zawał mięśnia sercowego. Jak rozpoznać, że mogło dojść do zawału i jak pomóc choremu przed przybyciem karetki pogotowia?

Zawał serca jest ostrym zespołem wieńcowym, w którym dochodzi do zamknięcia światła tętnicy.

Zawał serca jest stanem bezpośredniego zagrożenia dla życia i zdrowia pacjenta. Zaliczany jest do jednej z chorób wieńcowych, w której dochodzi do powstania obszaru martwicy, na skutek zamknięcia bądź dużego zwężenia światła tętnicy. Serca nie jest właściwie ukrwione. W konsekwencji prowadzi to do pojawienia się silnego kłująco- pulsującego bólu w klatce piersiowej, promieniującego do rąk czy żuchwy, pojawiają się zawroty oraz ból głowy, duszności i omdlenia.

Dławica Prinzmetala jest jedną z postaci choroby wieńcowej, a objawy jej towarzyszące, związane są z obecnymi w tętnicach wieńcowych serca, zmianami miażdżycowymi. Ból, pojawia się na skutek silnego kurczenia się tętnic wieńcowych, towarzyszy pacjentom najczęściej nad ranem bądź w nocy.

Do powstania zawału serca przyczynia się martwica komórek mięśnia sercowego, na danym obszarze, która powstaje na skutek zamknięcia światła naczynia wieńcowego. Charakterystycznym jego objawem jest kłująco-palący ból w klatce piersiowej, uczucie duszności, omdlenia i inne. Zawał serca stanowi bezpośrednie zagrożenie zagrożenie dla zdrowi i życia.

Zawał serca jest stanem zagrażającym życiu człowieka. Dochodzi do niego w sytuacji gdy na skutek m.in. niewydolności wieńcowej, zaburzone zostanie doprowadzanie krwi do serca. W przypadku pojawienia się podejrzenia o możliwości zawału serca u jakiejś osoby, należy natychmiast jej pomóc.

W zdrowym, sprawnie funkcjonującym ciele krew, przepływająca przez naczynia krwionośne, dostarcza niezbędnych składników odżywczych oraz tlenu do wszystkich narządów. W sytuacji, gdy w naczyniach zaczynają się tworzyć skrzepy, nie jest to możliwe. Choroba, w której w naczyniach tworzą się skrzepy nazywana jest zakrzepicą.

Miażdżyca to choroba, która dotyka coraz większej liczy osób, nie tylko w wieku starszym ale również i młodszym (dzieci, młodzież oraz młodzi dorośli). Kiedyś sądzono, iż tryb życia nie ma nic wspólnego z jej powstawaniem. Dziś wiemy, iż niewłaściwy tryb życia, brak aktywności fizycznej, nieprawidłowa dieta mają ogromny wpływ na powstawanie i rozwój blaszki miażdżycowej.

Organizm człowieka jest systemem bardzo złożonym. Jednym z najważniejszych układów, jest układ krwionośny, składający się z serca, tętnic, żył oraz naczyń krwionośnych, które doprowadzają krew do każdego zakątka naszego ciała. Zdrowe naczynia krwionośne, są elastyczne, gładkie nie mają złogów, które uniemożliwiałyby prawidłowy i szubki przepływ krwi. Z upływem lat stają się one twarde i ulegają zasklepieniu przy udziale białek, soli, tłuszczu i innych a proces ten nazywamy miażdżycą.

Choroba niedokrwienna serca (IHD, ischaemic heart disease), określana bywa także chorobą wieńcową czy dławicą piersiową. Istnieje możliwość określenia ryzyka rozwinięcia się tej choroby u pacjenta  (np. podstawie informacji o obciążeniach rodzinnych czy stwierdzonych czynnikach ryzyka ale w większości przypadków pacjenci zgłaszają się do lekarza w sytuacji gdy pojawi się u nich silny ból w klatce piersiowej. Spowodowana ona jest różnego rodzaju zmianami morfologicznymi w naczyniach wieńcowych lub/i ich odgałęzieniach. Na skutek tego dochodzi do bardzo ostrego lub przewlekle trwającego pogorszenia prawidłowej czynności serca, które wywołane jest na skutek zaburzenia równowagi między aktualnym zapotrzebowaniem na tlen i związki energetyczne a ich dostarczaniem.