Choroby tarczycy a choroby układu krążenia

Odpowiada za wytwarzanie i uwalnianie dwóch hormonów: trijodotyroniny (T3) oraz tyroksyny (T4) regulujących funkcję większości tkanek organizmu, oraz wpływających na metabolizm naszego organizmu i  termogenezę (produkcję ciepła).
Najbardziej zauważalny wpływ zdaje się wywierać na układ krążenia.

Niedoczynnośc i nadczynność tarczycy

Dwa podstawowe schorzenia czyli niedoczynność i nadczynność tarczycy istotnie oddziałują na funkcjonowanie układu krążenia. Hormony tarczycy mogą mieć bezpośredni wpływ na mięsień sercowy poprzez regulację ekspresji genów kodujących białka wchodzące w skład włókien kurczliwych kardiomiocytów oraz pośredni poprzez wpływ na aktywności układu współczulnego bądź zwiększenie wrażliwości mięśnia sercowego na bodźce z tego układu.

W przypadku niedoczynności tarczycy pojawia się głównie:

• bradykardia (czyli wolna praca serca),
• ogólne spowolnienie,
• osłabienie tętna,
• niskie ciśnienie tętnicze,
• ciche tony serca.

Efektem może być również upośledzenie kurczliwości sera.

Nadczynność tarczycy z kolei powoduje kołatanie serca, pojawia się tachykardia, nadciśnienie tętnicze, głośne tony serca słyszalne w badaniu fizykalnym pacjenta.

Często w przebiegu tego schorzenia pojawiają się również zaburzenia rytmu sera, najczęściej pod postacią migotania przedsionków. Jeśli wcześniej istniała u kogoś choroba serca może nawet doprowadzić do niewydolności serca.
Dlatego tak ważne jest przeprowadzenie odpowiedniej diagnostyki, ograniczającej się w wielu przypadkach do oznaczenia poziomu hormonów tarczycy we krwi. Przy pozytywnych wynikach odpowiednie leczenie pozwoli uzyskać również normalizację objawów z układu krążenia.

Mimo że oba stany: nadczynności i niedoczynności tarczycy prezentują całkowicie odmienny i bardzo złożony wpływ na funkcję serca, zarówno w jednym, jak i drugim przypadku może dojść do poważnych konsekwencji hemodynamicznych i pojawienia się objawów niewydolności serca. Istotnym problemem są choroby tarczycy  w ich subklinicznych typach, (są to stany o bardzo skąpych, prawie niezauważalnych objawach, w badaniach laboratoryjnych poziomy hormonów tarczycy są w normie, nieprawidłowy jest jedynie poziom TSH) pozostaje tutaj wiele niejasności i kontrowersji, szczególnie jeśli chodzi o leczenie.

fot. panthermedia

Temat ten jest szczególnie ważny u osób w podeszłym wieku, u których na istniejące już zmiany w układzie sercowo-naczyniowym nakładają  się czynniki potęgujące jego dysfunkcję. Diagnostykę kardiologiczną należy zatem uzupełnić o badania funkcji tarczycy. Dotyczy to nie tylko starszych osób, ale wszystkich chorych prezentujących objawy ze strony serca.