Przewlekła niewydolność żylna

Przewlekła niewydolność żylna obejmuje: chorobę żylakową, zespół pozakrzepowy, niewydolność zastawek żylnych oraz zespoły uciskowe.

W krajach Europy Zachodniej żylaki kończyn dolnych stwierdza się u 20-50% kobiet. W Polsce dotyczy około 47% kobiet i 37% mężczyzn, którzy zgłaszają się do lekarza. Jest to zatem najczęstsza manifestacja niewydolności żylnej.

Wśród czynników ryzyka przewlekłej niewydolności żylnej wymieniamy:

• starszy wiek,
• płeć żeńską,
• czynniki genetyczne/dziedziczne,
• ciążę,
• pracę w pozycji siedzącej bądź stojącej,
• inne (antykoncepcja, wysoki wzrost, nawykowe zaparcia, płaskostopie).

Niezależnie od tego, który z czynników przyczynił się do powstania schorzenia, podstawową składową jest zawsze nadciśnienie żylne. Jego najczęstszymi przyczynami są: brak, niedorozwój lub zniszczenie zastawek żylnych, niedrożność lub zwężenie żył oraz ucisk na żyły. Pod wpływem zastoju dochodzi do przeciążenia objętościowego i ciśnieniowego oraz uszkodzenia powstającego w wyniku reakcji zapalnej, co prowadzi do wzrostu przepuszczalności włośniczek i powstawania obrzęku. Oprócz obrzęku przewlekła niewydolność żylna będzie objawiać się:

• uczuciem ciężkości kończyn dolnych i ich „pełności”, które zmniejszają się po odpoczynku z uniesionymi kończynami,
• niebiesko zabarwionymi poszerzonymi żyłami powierzchownymi,
• bolesnymi kurczami łydek, zwłaszcza w nocy,
• zespołem niespokojnych nóg,
• poszerzonymi żyłkami śródskórnymi,
• rdzawobrązowymi przebarwieniami,
• ogniskami zaniku białego skóry,
• owrzodzeniami umiejscowionymi charakterystycznie w 1/3 dystalnej kończyny,
• wypryskiem suchym lub sączącym,
• w zaawansowanej postaci bólem podczas chodzenia zmuszającym do zrobienia postoju.

W celu diagnostyki wykonuje się tzw. próby czynnościowe oraz badanie ultrasonograficzne z kolorowym doplerem.

Podstawową metodą leczenia jest zmiana stylu życia oraz zwiększenie aktywności fizycznej. Dodatkowo stosuje się kompresjoterapię, czyli leczenie uciskowe pod postacią opasek, pończoch, podkolanówek lub masażu pneumatycznego przerywanego i sekwencyjnego.

Zaawansowane, wysiękowe zmiany przebiegające z owrzodzeniem leczy się poprzez ich chirurgiczne oczyszczenie i wycięcie tkanek martwiczych z następowym zastosowaniem ucisku.