Przewlekła niewydolność żylna – objawy i leczenie

Objawy zależą od stopnia zaawansowania, ale wśród najczęstszych i najbardziej charakterystycznych znajdują się:

• uczucie ciężkości kończyn dolnych i ich nadmiernej pełności, które nieco ustępuje po odpoczynku z kończynami uniesionymi ku górze,
• niebiesko zabarwione żyły powierzchowne,
• bolesne kurcze mięśni łydek występujące zwłaszcza w nocy oraz zespół niespokojnych nóg,
• obrzęki, początkowo miękkie, plastyczne i odwracalne wraz z zaawansowaniem choroby stają się niepodatne,
• rdzawo-brązowe przebarwienia, początkowo punkcikowate, z czasem zlewające się,
• ogniska zaniku białego skóry, utworzone przez zbitą tkankę podskórną często w obrębie przebarwień, pokryte cienkim naskórkiem,
• charakterystyczny wygląd kończyny, tzw. obraz odwróconej butelki,
• owrzodzenia żylne umiejscowione nad kostką przyśrodkową,
• wyprysk suchy lub sączący o różnym nasileniu wraz ze stanem zapalnym skóry i tkanki podskórnej.

Rozpoznanie ustala się na podstawie objawów oraz wyników badań obrazowych układu żylnego kończyny dolnej.

Podstawowym zaleceniem u pacjentów z przewlekłą niewydolnością żylną jest zmiana stylu życia oraz zwiększenie aktywności fizycznej. Przede wszystkim należy unikać długotrwałego stania i siedzenia z nogami zgiętymi pod kątem prostym w stawach kolanowych i biodrowych. Należy w miarę możliwości robić sobie kilkuminutowe przerwy na spacer lub używać podnóżka pod stopami. Utrata wagi wpływa znacznie na zmniejszenie ryzyka wystąpienia tej choroby – już sama aktywność fizyczna ma na to ogromny wpływ. Niezwykle skuteczne jest także stosowanie leczenia uciskowego w postaci opasek uciskowych lub specjalnych pończoch. Muszą być one dobrane przez lekarza, który określi dokładnie stopień ucisku. Jeżeli niewydolność żylna spowodowała powstanie powikłań pod postacią owrzodzeń, należy dbać o odpowiednią higienę rany i chirurgiczne usuwanie tkanek martwiczych.