Bloki przedsionkowo-komorowe
Fot. Pantherstock
Bloki przedsionkowo-komorowe są konsekwencją opóźnienia lub przerwania przewodzenia impulsów z przedsionków do komór. Zaburzenie przewodnictwa może pojawić się na każdym etapie: w węźle przedsionkowo-komorowym, pęczku Hisa, w obrębie odnóg pęczka Hisa lub we włóknach Purkinjego. Bloki mogą mieć charakter napadowy lub stały.
W zależności od stopnia upośledzenia wyróżnia się bloki I i II stopnia, czyli bloki częściowe oraz bloki III stopnia, czyli bloki całkowite.
Blok I stopnia nie daje żadnych objawów klinicznych i może być rozpoznany tylko na podstawie badania elektrokardiograficznego. Występuje on często u osób zdrowych, szczególnie u sportowców i osób starszych. W przypadku bloku III stopnia na obrazie EKG widać niezależne od siebie rytmy komór i przedsionków.
Ostre bloki mogą być spowodowane:
Przewlekłe bloki są zazwyczaj konsekwencją choroby wieńcowej, kardiomiopatii, choroby zwyrodnieniowej układu układu przewodzącego, uszkodzeń chirurgicznych lub wad serca. Przyczyną mogą być również niektóre choroby układowe bądź niedoczynność tarczycy.
