Niewydolność serca

W przypadku nasilających się problemów ze strony mięśnia sercowego, lekarz kardiolog bardzo często zleca badanie metodą Holtera. Stosowane jest ono w przypadku: omdleń, zasłabnięć, kołatania serca, nierównej akcji serca, zbyt wolnej pracy serca, konieczności sprawdzenia pracy wszczepionego rozrusznika.Jest to badanie całkowicie bezbolesne, które pozwala na postawienie precyzyjnej diagnozy oraz włączenie odpowiedniego leczenia. Cały aparat montowany jest przez pielęgniarkę. Aparat do badania metodą Holtera przypomina wielkością telefon komórkowy. Przytwierdzany jest na pasku na wysokości talii, na latce piersiowej po lewej stronie w okolicy serca przyklejane są elektrody w liczbie 5ciu. W przypadku mężczyzn miejsce to musi zostać wygolone.Z aparatem pacjent chodzi pełne 24 godziny i nie może się kąpać. Dostaje on także dzienniczek, w którym obowiązany jest zapisywać co w danym momencie robiły i towarzyszyły mu jakieś dolegliwości. Czemu służy badanie metodą Holtera? Czy jest ono skuteczne i precyzyjne?

W przewlekłych stadiach niewydolności serca pojawia się kacheksja – wyniszczenie. Charakteryzuje się utratą masy ciała, redukcją tkanki tłuszczowej i zmniejszeniem gęstości kości. Kacheksja rozpoznaje się, gdy: w ciągu 12 miesięcy dochodzi do większej niż  5% redukcji masy ciała, BMI jest mniejsze niż 20 kg/m2.

Niewydolność serca nazywana jest inaczej niewydolnością krążeniową. Jest to cały szereg objawów, które powstają w wyniku uszkodzenia mięśnia sercowego. Przyczyn tego schorzenia jest wiele - od wad zastawkowych po nadciśnienie tętnicze, chorobę wieńcową, infekcje czy kardiomiopatie.

Choroby serca mogą przebiegać z wydolnością lub niewydolnością układu krążenia. W przypadku niewydolności wyróżnia się:Niewydolność lewokomorową,Niewydolność prawokomorową,Niewydolność przewlekłą.

O niewydolności serca (NS) można z całą stanowczością powiedzieć, że jest chorobą cywilizacyjną. Rozwój medycyny oraz wydłużenie życia sprawiły, że chorych na NS z każdym rokiem przybywa. Obecne szacunki wskazują, iż w Europie jest około 6,5 miliona chorych z powodu NS. W skali Polski liczba ta nie jest dokładna, szacuje się ją na kilka procent. Obecnie w Polsce długość życia wzrosła o około 10 lat przypadku obydwu płci. Zauważalną zależnością jest wiek chorych, a mianowicie NS występuje u kilku procent osób po 40 roku życia i aż u 20% osób po 60 roku życia. W tej grupie, 1/3 z chorych cierpi na rozkurczową niewydolność serca (RNS).

Chorzy z niewydolnością serca często nie podejmują żadnej aktywności fizycznej, co argumentują brakiem sił, strachem przed wysiłkiem. Większość z nich nie wie jak ważny jest sport. Ćwiczenia mają poprawić ogólną funkcję układu krążenia, wpłynąć na siłę i wytrzymałość mięśniową. Aktywność fizyczna może mieć istotny wpływ na  zmniejszenie śmiertelności i częstość hospitalizacji, poprawia tolerancję wysiłku, jakość życia, wpływa na dobre samopoczucie. Ćwiczenia fizyczne zalecane są wszystkim stabilnym chorym z przewlekłą niewydolnością serca.

Niewydolność serca jest stanem, w którym mięsień sercowy nie jest wydolny na tyle, żeby zapewnić prawidłowe utlenianie i przepływ krwi w organizmie. Dieta jest integralnym ogniwem w redukcji objawów i progresji w niewydolności serca. Obok farmakoterapii jest najważniejsza.

Przewlekła niewydolność serca to sytuacja, w której mamy do czynienia ze zmniejszeniem pojemności minutowej serca. Na skutek tego doprowadzana jest mniejsza ilość tlenu oraz składników odżywczych do wszystkich tkanek w naszym organizmie, co może prowadzić do zastoju krwi.

Niewydolność serca jest stanem, w którym serce nie jest zdolne dostarczyć odpowiedniej ilości krwi i tlenu do narządów, co powoduje zmniejszenie wydolności wysiłkowej. Częstość występowania rośnie z wiekiem i wzrasta szczególnie szybko u osób powyżej 60. roku życia.

Leczenie podstawowej choroby serca, najwcześniej jak to tylko możliwe, jest bardzo ważnym elementem życia chorego. Należy pozostawać pod stałą opieka specjalisty i ściśle stosować się do zaleceń lekarza. Bez porozumienia z lekarzem, nie wolno zmieniać żadnych zaleceń dotyczących leczenia.

Niewydolność serca jest częstym powikłaniem nadciśnienia tętniczego i choroby niedokrwiennej serca. Serce zostaje nadmiernie obciążone, dochodzi do jego przerostu i niewydolności. Prowadzi to do ograniczenia jakości życia, spadku wydolności fizycznej, ciężkich zaostrzeń wymagających hospitalizacji.