Wstrząs kardiogenny

Wstrząs kardiogenny (WK) to jedna z najgorzej rokujących patologia układu krążenia spowodowana niedostatecznym przepływem (hipoperfuzją) krwi przez tkanki. Najczęściej występuje jako powikłanie świeżego zawału serca, stanowiąc jedną z głównych, pozawałowych przyczyn zgonów. W przeciągu miesiąca w wyniku WK umiera ok. 40 – 60 % chorych (nawet tych poddanych terapii).

Reklama

Dane epidemiologiczne wskazują, że mężczyźni wykazują większy procent ogólnych zachorowań. Jednakże u kobiet występuje z kolei znacznie większe ryzyko rozwoju WK po zawale. Śmiertelność w wyniku WK jest ciągle przerażająca - aż 56 - 67% zgonów, mimo iż uległa obniżeniu - przed wprowadzeniem leczenia rewaskularyzacyjnego sięgała aż 80%!

Ryzyko wstrząsu kardiogennego

W grupie największego ryzyka WK są chorzy:

Z ostrymi zespołami wieńcowymi (niedokrwiennymi) - ok. 7 - 7.5%:

9% - zawał serca z uniesieniem odcinka ST,
2,5% - zawał serca bez uniesienia odcinka ST.

W podeszłym wieku z wcześniejszym uszkodzeniem lewej komory serca i obniżoną frakcją wyrzutową:

po przebytym zawale serca,
cierpiący na cukrzycę,
z wyraźnie podwyższonym stęż. markerów martwicy mięśnia sercowego w surowicy.

Z objawami niestabilności hemodynamicznej:

obniżone ciśnienie tętnicze krwi,
tachykardia (częstoskurcz) - przyspieszenie akcji serca,
zastój nad polami płucnymi objawiający się osłuchowo w postaci rzężenia (zatrzymanie krążenia płucnego).

Wstrząs kardiogenny jest klasyfikowany (wg. Killipa i Kimballa) jako IV (ostatnie) stadium niewydolności serca i definiowany jako spadek rzutu serca i objawy hipoksji tkankowej przy prawidłowej objętości śródnaczyniowej.

fot. panthermedia

Objawy kliniczne:

Hipotensja - spadek ciśnienia krwi (należy wcześniej wykluczyć inne możliwe przyczyny obniżonego ciśnienia). Objawem hemodynamicznym wstrząsu jest utrzymywanie się systemowego ciśnienia skurczowego poniżej 90 mm Hg (ABPS <90 mm Hg) przez 30-60 minut i obniżony wskaźnik rzutu serca (CI < 2.2 l/min/m2) przy podwyższonym ciśnieniu okluzji tętnicy płucnej (PAOP > 15 mm Hg).
Objawy hipoperfuzji – obniżonego przepływu krwi przez:

nerki - oliguria (skąpomocz) - u dorosłych dobowa produkcja moczu spada poniżej 400 ml
OUN - niepokój, zaburzenia świadomości (jakościowe: przymglenie, zmącenie, etc, albo ilościowe: senność patologiczna, sopor, w skrajnych przypadkach - śpiączka, coma)
skórę - oziębienie, sinienie